[...] sny to myślowy odpowiednik streszczeń książek; nie pamięta się nieistotnych szczegółów.

 (...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 Cały dzień przypominał jazdę z palcem na przycisku szybkiego przewijania.

 Oglądaliśmy upadek, biorąc go za zwycięstwo.

 Ludzie to psychopaci
Podcinają komuś żyły słowami,
a potem patrzą jak ich ofiara
sama powoli się wykrwawia

 Pociecha potrzebna jest w nieszczęściu i może także w strachu.

 Ale cóż mogłem powiedzieć, przerażała mnie tą swoją chęcią życia.

 Życie niesie niewyobrażalne możliwości. Tylko najpierw trzeba wykonać pracę.

 A to właśnie jest pociechą ludzi, którzy nie są bogaci… jest tyle rzeczy, które mogą sobie wyobrazić.