Niespodzianki sprawiają, że życie jest możliwe.

 Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.

 Miasto było z papieru, ale nie wspomnienia.

 Umrzemy. I to może być najważniejsza oraz najpiękniejsza z wszystkich możliwości, jakie niesie życie. To sprawia, że kochanie jest koniecznością, więc nic nie jest na stałe. To sprawia, że życie jest tak cenne, bo obdarza nas cząstką nieśmiertelności: głębia miłości, którą posiadamy.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Nie myślimy - jesteśmy milczeni.

 Dramatem naszej epoki jest to, że głupota zabrała się do myślenia.

 Rzeczy utracone nie żyją - lezą w ziemi i fruną w powietrzu, bez grobowców.

 Nawet wtedy gdy stanie ci zegarek, twój czas płynie dalej.

 Sam wiesz, że wiele rzeczy nie znajduje nigdy wyjaśnienia. I w gruncie rzeczy nie jest to takie złe.

 Ale to przecież nie była zwykła wstążka. To była wstążka zawiązana z myślą o mnie.