Ze wszystkich uczuć to właśnie nienawiść odurza najbardziej.

 Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Często najtrudniejszym aktom odwagi nie towarzyszy żadna piorunująca fanfara. To raczej te ciche chwile, kiedy patrzymy prawdzie w oczy i decydujemy się ją przyjąć.

 Gdyby ludzie robili tylko to, co wyglądało na możliwe, do dzisiaj siedzieliby w jaskiniach.

 Czy będąc wybranym, podzieliłby się pan tym, co jest tylko dla wąskiej grupy?

 Mówisz: Wszystko w porządku
Myślisz: Dam radę
Czujesz: Pier*ole to wszystko!

 Całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli.

 Twoje życie będzie świętem, jeżeli potrafisz się cieszyć ze zwykłych codziennych rzeczy.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 To śmieszne, że coś może się
rozgrywać niemal na oczach ludzi,
a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski.
Ale trudno się dziwić, skoro wszystko
ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą
tylko tę jedną - zewnętrzną.

 Sny są prawdziwe, dopóki trwają, a czyż my nie żyjemy w snach?

 Nieśmiałość jest bronią, którą dała nam natura, byśmy mogli strzec naszej samotności.