Współczucie to nietrwała emocja.

 Jest z nami trochę tak jak z człowiekiem, który musi przebiec morze pływającej kry. Nie wolno mu odpocząć, nigdzie nie może stanąć na dobrze, gdyż utonąłby wtedy, po pierwszym skoku, w przepaści, W morzu bez dna. Musi ciągle wypatrywać następnej kry, iść nieustannie, nad przepaścią pod nogami, w s stronę lądu, który - o tym jednym wie - jest przed nim.

 Życie jest jak puszka sardynek – wszyscy szukamy klucza.

 Życie jest niezwykłe, trudne do zrozumienia, ale ma swoje piękne strony. Każda chwila przynosi coś nowego, niespodziewanego, a naszym zadaniem jest przystosować się do nieustannie zmieniających się okoliczności.

 Życie to dochodzenie różnymi drogami do niczego.

 Czas ludzi łudzi.

 Są rzeczy, które trzeba zrobić, i robi się je, ale nigdy o nich nie mówi. Nie próbuje się ich usprawiedliwiać. Są nie do usprawiedliwienia.
Po prostu się je robi. A potem o nich zapomina.

 Jeżeli ktoś jest niewierzący, nigdy nie wiadomo, w co uwierzy.

 Najlepsza gra to taka, z udziału której nie zdajesz sobie sprawy.

 Okazuje się, że choćby się kto z wierzchu nie wiem jak ufarbował, wszystko się zetrze.

 Jak łatwo było przemknąć na drugą stronę - przepłynąć z błękitu w czerń.