
Skąd to się bierze, że chociaż duch jest ochoczy, ciało ...
Skąd to się bierze, że chociaż duch jest ochoczy, ciało jest mdłe?
Przestań karmić się tym, co mówią inni. Idź przed siebie, doświadczaj, czuj, oddychaj, żyj, zachwycaj się, odczuwaj emocje i naucz się je nazywać. I mówić o nich. Przeżyj coś naprawdę, dogłębnie i tak jak chcesz ty, a nie wszyscy dookoła. I przypomnij sobie o marzeniach z dzieciństwa, bo przecież je miałeś. Jeśli odważyłeś się je mieć, masz też wszystko, czego potrzeba, by je spełnić. (…) Zacznij żyć, od teraz.
Artysta, prawdziwy artysta, a nie przeintelektualizowany młynek mielący automatycznie wszystkie możliwe wariacje i perturbacje, nie powinien bać się cierpienia.
Wszystko jest trudne zanim stanie się proste.
Nie dość zapewnić komuś zbawienie; trzeba mu jeszcze dać środki do życia.
(...) człowiek zakochany jest najpiękniejszą osobą na świecie.
Nikt nie ponosi odpowiedzialności za swoje myśli.
Ból i radość leżą razem w jednej łupinie - ich mieszanina jest ludzkim losem.
(...), wzruszałem ramionami i powiadałem sobie .
Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Często najtrudniejszym aktom odwagi nie towarzyszy żadna piorunująca fanfara. To raczej te ciche chwile, kiedy patrzymy prawdzie w oczy i decydujemy się ją przyjąć.
Jeśli chcesz poznać teren, najpierw zapoznaj się z mapą.