I co znów tego życia? Naparsteczek ledwo.

 Za młodu drży nam serce, a na starość nogi.

 Lepiej być biednym i dumnym niż nadal biednym lecz przegranym.

 Samotne, piękne miejsce, lecz nikt, jak sądzę, objąć się tu nie chce.

 Często się zastanawiam, jak by to mogło z nami być w innych okolicznościach.

 Ten niezręczny moment, gdy kogoś pocieszasz, a sam jesteś w gorszej sytuacji niż on.

 We mnie też cały czas coś pęka, raz za razem.

 Za dużo chcemy ogarnąć rozumem. Powinniśmy pamiętać o sercu.

 Prawdziwy bohater bawi się sam.

 Będzie wówczas wiedział, że przegrał... że na próżno popełnił morderstwo doskonałe.

 Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja!