Czy może być coś równie wspaniałego jak symfonia natury?

 Prędzej czy później wszystko samo się układa tak, jak miało się ułożyć

 Z lenistwa rodzą się dzieła, na jakie nigdy nie zdobyłby się normalnie pracowity człowiek.

 Chciałem powiedzieć światu tylko jedno słowo. Ponieważ nie potrafiłem tego, stałem się pisarzem.

 Wiesz, jak to jest, skoro nie wyszło, znaczy, że za mało się starasz.

 Nim zacznę biegać,
muszę nauczyć się chodzić.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 Ja się nie zmieniłam, wciąż jestem taka sama, ale nie chodzę już tam, gdzie mnie nie chcą, nie dzwonię do tych, którzy nie odbierają, nie piszę do tych, którzy mi nie odpowiadają i odchodzę z miejsc, gdzie nie jestem mile widziana.

 To nie publiczność podąża za nami, tylko my podążamy nieświadomie za publicznością.

 Istnienie jest czymś, co nie pozwala się uchwycić i choć można nie przywiązywać do niego wagi, to jednak jest najważniejszą rzeczą, która jest. Bez istnienia nie byłoby nic. Bez istnienia nie miałbym możliwości, aby o nim pisać, a ty aby to czytać. Istnienie jest najważniejszą rzeczą.

 
A może tak przed tym Twoim wymarzonym spokojnym, ustabilizowanym, wygodnym i ciepłym życiem daj sobie szansę na przygodę? Na chwilę zwątpienia. Na spontaniczność. Na wolność. Na odwagę. Na lenistwo. Na namiętność. Na miłość. Na satysfakcję. Na zdarte kolana. Na rozbijanie namiotu. Na lepkie od miodu całusy. Na piękno ciszy. Na silne ramiona. Na karuzelę w głowie. Na działanie. Na wzruszenie. Na prawdę. Uważaj tylko, bo może się okazać, że właśnie na to czekałaś.