Mam dość chodzenia tam, gdzie mnie pchają.

 Życie jest tragedią, gdy widziane z bliska,a komedią gdy, widziane z daleka.

 Zauważyliście, że z biegiem czasu coraz mniej jest w życiu wesołych kolorów? Pod koniec wszystko staje się szare jak pokrowce na meblach czy sukienka prana zbyt wiele razy.

 Wolę umrzeć na własnych warunkach niż żyć na ich.

 Wszystko się zmienia, nic nie stoi w miejscu, a już na pewno nie słowa.

 Gdybyż można opancerzyć się na upokorzenia!

 Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen, i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ to wcale nie wygląda na życie.

 To właśnie drobiazgi mają największy wpływ na nasze życie.

 Życie to podróż, którą odbywamy tylko raz. Dlatego ważne jest, aby robić to, co kochamy i cieszyć się każdym dniem. Każda chwila jest cenna i niepowtarzalna.

 To proste. Podobne wzywa podobne.

 Bałam się pytać, bo wiem, że czasem jednym pytaniem można przeciąć nić porozumienia.