Mam dość chodzenia tam, gdzie mnie pchają.

 Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.

 Często, aby stało się to, czego pragniemy, trzeba tylko przestać robić to, co robimy.

 Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka.
Taka chwila, kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się
w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia Cię
to przerażające poczucie bezsilności, które zżera Cię
od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz.

 Uczuć nie da się zmienić. Można je zaakceptować lub się z nimi pogodzić.

 Głód to wróg, z którym cholernie trudno walczyć.

 (...) nie na wszystko można znaleźć
wytłumaczenie. Niektóre rzeczy zdarzają
się i już, trzeba je zaakceptować, czasem
jako przekleństwo, a czasem jako dar.

 Człowiekiem jest ten, kto zmierzył się z życiem.

 Życie? Ciężki kwadrans złożony z uroczych chwil.

 W ostatecznym rozrachunku motywy się nie liczą, czyż nie? Tylko rezultaty.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.