Określam, więc istnieję. Chcę, więc jestem.

 Nie jestem pesymistą, kocham ten okropny świat.

 Daję słowo,zatem ja już przeszło czterdzieści lat mówię prozą,nie mając o tym żywnego pojęcia!

 Dowodem odwagi nie jest umrzeć, lecz żyć.

 Zmarnowany czas jest bytem; wykorzystany życiem.

 Nadzieję od ułudy dzieli cienka linia.

 Życie, które łatwo jest zepsuć, a naprawić tak trudno.

 To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach wieczności.

 Nie rozumiem ludzi, którzy sami ze mnie zrezygnowali, odepchnęli mnie i zerwali kontakt, a potem wracają i są zdziwieni, że już na nich nie czekam.

 Noc była ciepła i wilgotna jak łono wszetecznicy.

 ...-starzenie się to rzeczywistość, której nie da się uniknąć.