W rękach jego błyska miecz - nad głową szumi sława.

 Nie będziemy mogli oderwać się od siebie myślami.

 Śmiech, który może znaczyć wszystko albo nic.

 Od jakiegoś czasu zauważyłam, że się duszę. Najpierw tylko we wtorki, potem
co drugi dzień, a teraz ciągle, nawet w niedzielę. Ja potrzebuję przeciągu, szerokiej skali, czynów ogromnych.

 Ja pójdę z Pierścieniem, chociaż nie znam drogi.

 Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.

 Przypadek to tylko bat, którym przeznaczenie pogania to, co nieuchronne, do przodu.

 A potem wpadło mi do głowy, że mogłabym spędzić resztę lata, pisząc powieść.

 Praca uodparnia na ból.

 Ludzie natychmiast zauważają, kiedy zmieniasz swoje nastawienie do nich. Ale nie widzą, że powodem tego było ich własne zachowanie!

 Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę - póki żyje.