Może od umierających należy uczyć się życia?

 Czy nigdy się nie zastanawiałaś, jak rozpacza potwór?

 Pewne rzeczy w życiu, nim jeszcze zdążymy się do nich przyzwyczaić, zmieniają się w czasie krótszym od jednego krzyku.

 Racjonalność rządzonych jest zawsze bronią w rękach rządzących.

 W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.

 Nigdy nie kazano Polakom umierać tak bez sensu..

 Życie, gdyby miało być smutne, niewarte by nawet było nazwy życia.

 Na niektóre wspomnienia nigdy nie ma odpowiedniej chwili.

 Jasnej twarzy namiestniczki nigdy nie przesłoniła chmura zamyślenia.

 Bo to było naprawdę cudowne uczucie, patrzeć w lustro i postrzegać siebie jako piękną.

 Sama mogę staczać swoje bitwy. To właśnie robią wybrańcy, prawda?