Póki słońce będzie błyszczeć na niebie, życie nigdy całkiem nie ...

 Samotność zmusiła mnie, bym z samego siebie uczynił sobie towarzysza.

 Oto stawiam przed wami drogę życia i drogę śmierci.

 Nie tylko czyn, także cierpienie jest drogą do wolności.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Obojętność to paraliż duszy, to przedwczesna śmierć.

 Ale przecież my pamiętamy. A po nas pamiętać będą kolejne pokolenia.

 Nie staraj się za wszelką cenę trzymać
czegoś, czego się nie da uchwycić.

 Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady.

 Życie to nie te dni, które minęły, ale te, które pamiętamy. To nie są chwile, które gubimy, ale te, które trzymamy. To nie są łzy, które wylewamy, ale te, które odkładamy na później. Życie to nie jest to, co mamy, ale to, co dajemy.

 Czy może być świat piękniejszy niż ten wigilijny?