Wszyscy jesteśmy słabi (...).Tylko każdy na swój sposób.

 Czego więcej możesz pragnąć niż życia? To dar.

 I zachwycić się choć przez chwilę innym, nieznanym mi jeszcze człowiekiem, odkryć w nim coś nowego, czego nikt inny nie zna, pozwolić się prowadzić uczuciom i emocjom, nie oceniać i nie szufladkować, nie krytykować i nie przerywać, milczeć i słuchać, co ma do powiedzenia, spojrzeć w oczy i wiedzieć, że tak, że Ty będziesz wiele znaczyła w moim życiu, będziesz znaczyła wszystko.

 Życie jest sztuką, której nikt z nas nigdy do końca nie zdąży się nauczyć. Wciąż uczymy się, jak być mądrzejsi, silniejsi, lepsi. Uczy nas pokory, cierpliwości i wytrwałości. Uczy nas także, że nawet najcięższe chwile są przemijające.

 Niebezpiecznie jest więzić smoka, żeby upiekł mięso.

 Życie ludzkie jest jak gra w kości.Jeśli nam się nie dostała do rąk ta kość, którą chcemy,trzeba się starać jak najlepiej wyzyskać tę,która nam była przez los sądzona.

 Bardzo trudno ocenić wielkość własnej sławy.

 Żyjemy nie tak, jak chcemy, lecz tak, jak potrafimy.

 (...) głowa boli, a potem ból ustępuje.

 Czasem szuka się i nie znajduje, czasem zaś znajduje się bez szukania.

 Historia płatała nieraz okrutne żarty tym, którzy starali się ją odkrywać.