Wszyscy jesteśmy słabi (...).Tylko każdy na swój sposób.

 Nawet stojąc w miejscu,
można zabłądzić.

 Choroba pozwala poznać słodycz zdrowia, zło - dobra, głód - sytości, zmęczenie - wypoczynku.

 Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

 Cały dzień przypominał jazdę z palcem na przycisku szybkiego przewijania.

 Kto ratuje jedno życie, ten jakby ratował cały świat.

 Na razie szaleństwo to jedyna rzecz, dzięki której jeszcze nie zwariowałem.

 Żyjemy na tym świecie tylko po to, aby odkrywać siebie samego, a przez całe życie musimy cieszyć się tym odkryciem.

 To był logiczny wybór.

 Bezinteresowna dobroć jest jedyną wartością absolutną.

 Łzy są pociechą nieszczęśliwych.