Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.

 Uważaj na słowa, które wypowiadasz. Raz wypowiedziane, mogą być tylko wybaczone, nie zapomniane.

 Ludzie rzadko zdają sobie
sprawę, że kiedy ich usta kłamią,
ich oczy cały czas mówią prawdę.

 Najważniejsze spotkania odbywają się w duszy, na długo przed tym, nim spotkają się ciała.

 Postęp nie znosi przykazań.

 Nim zacznę biegać,
muszę nauczyć się chodzić.

 Życie to nie fotografia, do której ustawia się rzeczy tak, żeby było je dobrze widać, a potem uwiecznia obraz dla potomności;
to mętny, nieuporządkowany, szybki proces pełen nieoczekiwanych wydarzeń. Jedno, co pewne, to, to, że wszystko się zmienia.

 Życie to krótki przystanek między nicościami. Najważniejsze to nie przegrać siebie, prowadzić ze sobą szczery dialog, mimo wszystko szukać prawdy, nie udawać, nie oszukiwać, nie zwodzić siebie i innych...

 Krótko żyjemy, niewiele widzimy, niewiele wiemy, więc przynajmniej snujmy marzenia.

 Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!

 Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.