Czym byłoby życie bez nadziei? Iskrą odrywającą się od rozpalonego ...

 Płacz trochę pomaga -dopóki się płacze. Ale w końcu, wcześniej czy później, trzeba przestać płakać, a wtedy trzeba się zdecydować, co robić dalej.

 Nie honor od razu uwierzyć, ale jak się bardzo chce, to we wszystko się uwierzy.

 Grunt nie przywiązywać się do niczego. Do czego się przywiążesz, to chciałbyś zatrzymać. A zatrzymać w życiu nie można nic.

 Owszem, można sobie wybierać drogę,ale nie ludzi, których się spotyka.

 Jednym z kłamstw świata jest nazywanie ludzi panami. W rzeczywistości są przecież tylko niewolnikami tysiąca spraw i rzeczy.

 Alkohol i namiętność jednakowo zawracają w głowie.

 Życie ludzkie to jakby olbrzymie zawody sportowe, których jesteśmy zarówno uczestnikami, jak i widzami.

 Tempo nadaje smak życiu.

 Nie ma nieśmiertelności innej niż pamięć ludzka.

 Jak teraz myślę o życiu, sergeancie, wydaje mi się ono rzeką. Jak rzeką jest płynne, zmiennicze, toczy się własnym, niezmiennym rytmem i nie da się go zatrzymać, przerwać, odwrócić. Jak rzekę, można je przekroczyć, przepłynąć, ominąć, ale nie da się go podporządkować swoim ambicjom.