Tata mówił, że istnieją dwa typy ludzi: młotki i gwoździe. ...

 Nie było potrzeby patrzeć życiu w oczy. Wystarczyło je czuć.

 Ma serce na właściwym miejscu.

 I ślepemu zdarzy się, że coś znajdzie, kiedy długo szuka.

 Mam tyle historii do opowiedzenia. Niektórych z nich nawet już nie pamiętam.

 Życie to nie jest wcale coś drzewiastego, z korzeniami w ziemi, tylko coś płynącego, fala po fali, a między falami chwile pokoju. Jest tylko teraz, tylko „teraz” jest życiem, tylko teraz ma wartość i jest ważne, bo tylko „teraz” możemy coś zrobić, a nie „wtedy”, gdy byliśmy młodzi, lub „kiedyś”, gdy będziemy starzy, bo „wtedy” i „kiedyś” to są tylko sny.

 Widocznie jednak moje życie
nie było dostatecznie ciekawe,
by ktoś chciał je ze mną dzielić.

 Często po nocy zastanawiam się... Po co ja w ogóle żyje...

 Życie jest jak rzeka, nigdy nie wiadomo, co nas spotka za kolejnym zakrętem, czy to będą spokojne wody, czy bystre prądy. Trzeba umieć płynąć z prądem a jednocześnie stawiać czoła wyzwaniom. Jedno jest pewne - rzeka nigdy nie płynie wstecz.

 Nie obchodziło mnie, czy ktoś nas widzi; czułem, że ona chce tego równie mocno jak ja.

 Kiedyś traktowałem
ludzi dobrze. Teraz -
z wzajemnością.