Wyczuwają twój strach. (...) Nie ustąp ani o milimetr.

 Nadchodzi taki ranek, kiedy nagle uświadamiasz sobie, że odleciały wszystkie ptaki.

 Stworzenie jest pieśnią pochwalną: sylabizowaną przez naukę, śpiewaną przez sztukę i niesioną przez życie.

 Żyj tak, jakbyś miał już za sobą to wszystko, czego pragniesz. Wówczas pojmiesz, jak dużą przestrzeń zamieszkują twoje pragnienia i jak malutką twoja rzeczywistość.

 Kładła się na boku i wtulała w Jacka jak perła w muszlę.

 Chociaż tyle mogę zrobić, mówić za tych, którzy nie mogą mówić za siebie.

 A jeśli mam coś zmienić, muszę iść naprzód.

 Im większe skupisko ludności, tym łatwiej pozbyć się człowieczeństwa.

 Twoja wyobraźnia jest warta więcej, niż sobie wyobrażasz.

 Dwa tylko są rody na świecie [...] tych, co mają i tych, co nie mają.

 Wierzę, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Ludzie zmieniają się po to, abyś mógł nauczyć się ich sobie odpuszczać, sprawy przyjmują zły obrót, po to bys mógł docenić je, kiedy wszystko jest dobrze, wierzysz w kłamstwa, po to, by w końcu nauczyć się ufać tylko sobie, a czasami dobre rzeczy rozpadają się tylko po to, aby jeszcze lepsze mogły powstać...