Jest wiele gorszych rzeczy niż śmierć. Nie być kochanym albo ...

 Bo cóż doskonalszego jest od Nicości?

 Genialność ma granice, głupota jest bezgraniczna.

 Lojalność może być dobrą wiadomością, ale rzadko jest dobrą radą.

 W życiu potrzeba trzech składników: słońca, punktu widokowego i zakwasów.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Życie to seria spotkań z ludźmi. Z jednymi spotykasz się czasem, z innymi – raz na całe życie. Mimo to każde spotkanie jest jedną złotą kropką na drodze życia

 Życie to nie jest oczekiwanie na moment, kiedy przestanie padać. To nauka, jak tańczyć w deszczu.

 Nadzieja jest wiatykiem ludzkiego życia.

 Kiedy kogoś kochasz, zawsze wiesz, że coś go dręczy.

 Dwukrotnie: o raz za dużo.