Są dwa rodzaje pamięci. Taki, który bierze się ze sobą ...

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść do przodu.

 Nieważne, jak nazywają cię inni ludzie – sam decydujesz, kiedy zareagować.

 Nie ma się czego wstydzić, matko. Przecież każdy z nas ma tyłek.

 Nim w ogóle się połapiemy, na czym polega życie, już jesteśmy w jego połowie.

 Życie jest jak teatr, tylko nie wybiera się swoich ról. A role są różne: ktoś gra króla, ktoś żebraka, ktoś mędrca, ktoś błazna.

 Jedno życie, a można je prowadzić na tak wiele sposobów.

 Nie wzywaj nocą pomocy. Jeszcze pobudzisz sąsiadów.

 W życiu możesz kierować się wyrzutami sumienia, strachem albo zdrowym rozsądkiem; możesz podążać za gniewem albo dumą. Ale pewnego dnia, prędzej czy później, pożałujesz tego. Jedyny sposób by nie żałować, to iść za głosem serca. To prawda, może ci kazać zrobić szalone rzeczy... jak związać się z osobą, od której zdrowy rozsądek każe trzymać się z daleka. Ale jeśli jeden dotyk, jedno słowo, jedna pieszczota tej osoby budzą w tobie takie emocje, że czujesz jakbyś miała zaraz umrzeć - to ja wybieram właśnie to. Życie. Życie w tej pieszczocie, w tym spojrzeniu, w tym uczuciu.

 Czasem wystarczy chwila, żeby zapomnieć o całym życiu. Czasem nie wystarczy życia, by zapomnieć o jednej chwili.

 To nic. Ona zaczeka. Zemsta jest potrawą, która najlepiej smakuje na zimno...