Są dwa rodzaje pamięci. Taki, który bierze się ze sobą ...

 Nie czas na to (…). Tej wiosny nie czas na radość.

 Każdy musi troszczyć się o innych i korzystać z czyjejś pomocy.

 Biedna ćmo, nie mogę Ci pomóc, mogę tylko zgasić światło.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Teczki dzieci są chyba odrobinę cenniejsze niż komputer.

 Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie, jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.

 Jej oczy, jedno jak woda, drugie jak niebo, są bez wyrazu, niczym kolorowe szkiełka.

 Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?

 To prawda, że kiedy nie potrzebujesz pomocy,wszyscy są gotowi ci ją ofiarować.

 W życiu chodzi o to by być trochę niemożliwym.