(...) niech wasza poezja wyczaruje sąd ostateczny, albo zbawienie.

 Czym jest człowiek? Pyłem z gwiazd? Bzdura! Człowiek to niewłaściwie zinterpretowany Bóg. Człowiek to alfabet, z którego Bóg nie nauczył się jeszcze nigdy czytać. Człowiek to absurd, ale absurd genialny.

 Nigdy nie przestawaj wierzyć w siebie, tylko dlatego, że inni zaczynają w ciebie wątpić.

 Dzielenie się opowieściami o tych, co odeszli, pozwala nam zatrzymać ich przy sobie.

 Ludzie o szerokich horyzontach mają mniejsze perspektywy.

 Życia przeciekają przez siebie, przeszłość rości sobie prawa do teraźniejszości.

 Pocałunek powinien być jak koniec dotychczasowego życia.

 Nie zapominaj, że masz tylko jedno życie, zapewniam Cię, nie ma powtórki.

 Ciesz się tym, co masz, nie psuj tego spoglądaniem wstecz.

 Trudno jest zdefiniować sprawiedliwość, jeszcze trudniej zaś ją osiągnąć.

 Tak wiele jest łez, które przelaliśmy w związku z czymś, czego wcale nie zaznaliśmy, tak wiele strachu, tyle niepewności, które są jedynie rezultatem naszych spekulacji na temat tego, co przyszłość ma dla nas w zanadrzu.