(...) jest tutaj po to, aby być tam, gdzie ona.

 Ludzie najczęściej klaszczą wtedy, kiedy wcale się to nie należy.

 Kłamstwo jest kulą śnieżną: im dłużej
ją kręcisz, tym staje się większa.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.

 Wracaj z tarczą lub na tarczy.

 Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wymagań każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechać się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.

 Wyglądało na to, że sama muszę się uratować... albo umrzeć.

 Ktoś wyjął mnie znikąd i wrzucił nigdzie.

 Żeby być odważnym, trzeba mieć coś do stracenia.

 Człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak
w twierdzy. Nie potrafi się poddać.

 Była to wątroba, którą doktor Larch szanował o wiele bardziej niż duszę.