Tylko ludzi trudno byłoby mi oddać.

 Nie wiedziałam tylko, jak przeżyć następną godzinę, następny dzień i miesiąc.

 Niespodzianki są dla tych, którzy nie umieją planować.

 Płomyk jarzył się tylko po to, by pokazać ciemność.

 Z biurokracją rzadko kto wygrywa.

 I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Tłumię strach. Kiedy podejmuję decyzję, udaję, że on nie istnieje.

 Lepiej pisać niż czytać. Lepiej poetyzować niż pisać. Lepiej żyć niż poetyzować.

 Mózg to jednak paskudny oszust, a przy tym straszliwy despota.

 Tych, którzy nam pomagają, często zapominamy, wrogów nigdy.

 Otwieram oczy i jest tak, jakbym je zamykał.