Nic, co miało być zrobione, nie zostało niezrobione.

 Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.

 Alkohol konserwuje wszystko, z wyjątkiem: tajemnic i honoru.

 Życie to ciągłe powtarzanie, dłuższe lub krótsze, tak samo jak jedzenie i sen. Za każdym razem, kiedy o tym myślę, to zawsze dochodzę do tego samego wniosku, długiej nieskończoności.

 Wciąż wzrastamy i wciąż jesteśmy tacy mali.

 Ale jest chory, gnije od środka.

 Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.

 To nasze blizny czynią
nas tym, kim jesteśmy.

 Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

 Zabijamy wrogów, bo inaczej oni zabiją nas.

 Czy będąc wybranym, podzieliłby się pan tym, co jest tylko dla wąskiej grupy?