Takie jest życie twarde.

 Radośnieśmy życie przyjęli i śmierć przyjmiemy radośnie.

 Brawo. Nieźle sobie można takim podjeść.

 Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył.

  Chcemy dażyć zaufaniem, bo to wypełnia pustą dusze, ale gdy raz to zaufanie naruszono nigdy juz nie bedzie takie same jak przedtem

 Cnota rodzi inne cnoty, tak jest zawsze.

 Śmierć nie czeka na nikogo,
a jeśli czeka, to niezbyt długo.

 Nie mamy pojęcia o zasobach tkwiących w nas in potentia, jeśli nie musimy z nich czerpać.

 Nigdy nie docenia się należycie ludzi, dopóki nie znikną.

 Nie porównuj swojego życia
z życiem innych. Nie masz
pojęcie, co przyniósł im los.

 Wygrywał z życiem, które jest kiepskim wizażystą.