Ludzie robią dziwne rzeczy, zanim umrą.

 Idąc unosimy ręce i konsekrujemy godziny, co uciekły przed wiatrem.

 Idealizm bez realizmu jest głupstwem jak realizm bez idealizmu ohydą.

 Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi po śmierci.

 Lepiej jest zginąć stojąc, niż żyć klęcząc.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 Aby nie płakać, mówiła dużo i głośno, i śmiała się.

 Co kuleje-idzie.

 Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.

 Zanim nabałaganisz, sprawdź, czy dasz radę posprzątać.

 Kiedy żyjemy, ciągle możemy zmieniać, zmieniać siebie, zmieniać życie, zmieniać świat. To wielki, wspaniały dar, jesteśmy wolni. To nie znaczy, że nic nas nie ogranicza, o nie. Ale zawsze jest możliwość zmiany. Zawsze.