Przestań karmić się tym, co mówią inni. Idź przed siebie, doświadczaj, czuj, oddychaj, żyj, zachwycaj się, odczuwaj emocje i naucz się je nazywać. I mówić o nich. Przeżyj coś naprawdę, dogłębnie i tak jak chcesz ty, a nie wszyscy dookoła. I przypomnij sobie o marzeniach z dzieciństwa, bo przecież je miałeś. Jeśli odważyłeś się je mieć, masz też wszystko, czego potrzeba, by je spełnić. (…) Zacznij żyć, od teraz.
Czy może być coś równie wspaniałego jak symfonia natury?
Bylibyśmy niejako martwi,
gdybyśmy już nie mieli o czym marzyć.
Najgorsza kara, jaką możemy otrzymać, to ta, którą wymierzymy sobie sami.
Wybaczanie jest trudną sztuką.
Nie ma większej samotności, niż samotność marzenia o labiryncie.
Tylko ktoś ślepy pędzi ku zatraceniu; ten, kto widzi, zawsze może uniknąć swego losu.
Usiądź w swoim wnętrzu bez celu. Bądź obecny. Bądź otwarty na to, co jest między zaczynaniami, między zakończeniami. Między oddechem i oddechem docenisz całe swoje życie. W ciszy między słowami usłyszysz, co mówi życie.
Spokojną przystań zawsze chwalą ludzie, którzy akurat tkwią pośrodku oceanu. Gdyby ich jednak zatrzymać, z pewnością by tego nie znieśli.
Żyjemy nie tak, jak chcemy, lecz tak, jak potrafimy.
Największy błąd, jaki można popełnić, to pozwolić zostać niektórym ludziom w naszym życiu o wiele dłużej niż na to zasługują.
