Jedynym sposobem by żyć, jest pozwolić żyć.

 Wszystko musi ku czemuś zmierzać.

 Podporządkować się, aby dokładniej nienawidzić.

 Nie często zdarza się prawdziwa miłość. Wielu żyje całe życie, nie spotykając jej. Jeżeli miała nam przysłużyć, to tylko raz.

 Gdzież ta wygasła lampa, co z nocy dzień czyniła? Gdzie słońce?

 Zobaczyłam, że jest bezbronny. Wtedy zrozumiałam, że mogę mu zaufać.

 Nie trać ducha! Nie zrobiłeś na mnie wrażenia kogoś, komu brak odwagi.

 Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Artysta może wyrażać wszystko.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.