Jedynym sposobem by żyć, jest pozwolić żyć.

 Ginger Rogers robiła to samo, co Fred Astaire, w dodatku na wspak i na wysokich obcasach.

 Człowiek bierze do ręki rozdane karty, ogląda je, nie dostanie nowych. Może jedynie grać najlepiej, jak umie, tymi, które mu przypadły. I marzyć o tych, które mogły się trafić.

 Alkohol i namiętność jednakowo zawracają w głowie.

 Rozsądnie jest wiedzieć tyle,
ile się da, ale jeszcze rozsądniej jest utrzymywać innych w
niewiedzy co do własnej wiedzy.

 Nagle poczuł panikę. Był pewny, że ogląda ostatnie światło dnia w życiu. Chciał, żeby pozostało dłużej. Chciał, żeby trwało. Chciał, żeby zmierzch ciągnął się w nieskończoność.

 Zawsze człowiek ma za mało, jak mu państwo wydziela.

 Nie jesteśmy żywi, bo mamy duszę, jesteśmy żywi, bo mamy mózg.

 W życiu za wszystko się płaci. Za dobro i za zło. Za wszystko.

 Opowieści o bohaterach nieodmiennie oczarowują tych, którzy w nie wierzą.

 Niewielu z nas potrafi znieść dobrobyt. Innych ludzi, rzecz jasna.