Każdy ma niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.

 Już po przysiędze przed ołtarzem mój mąż powiedział: "Ojej! Co ja zrobiłem?!

 Życie jest jak rzeka, której bieg ani zatrzymać, ani odwrócić nie można. Każda chwila upływa, jak woda, której raz przepuszczona nigdy się nie dobędziesz.

 Pragnienia w człowieku nie wolno gasić, bo to tylko smutek z tego.

 Żywot przedmiotów jest trwalszy od życia ludzkiego.

 Najbardziej na świecie kocham dobre jedzenie.

 Ja nie istnieję, przypomniał sobie.

 Ciche pozwolenie w obliczu tyrani jest nie lepsze niż zgodzenie się wprost.

 (...) całkowicie przeciwstawne uczucia mogą się połączyć i stworzyć zupełnie nowe.

 Ty ordynarna kreaturo, jak śmiesz nachodzić moje biuro.

 Właśnie to co uważał za najpotrzebniejsze, otaczało go całunem daremności.