Każdy z nas żyje w swoim własnym świecie.

 Dziś prawdziwy czeski pisarz nie pisze krwią, tylko sadłem.

 Naród uwierzył, że jeszcze nie dojrzał do tego, aby wybierać właściwych gubernatorów.

 Nieszczęście jest skutkiem niemożności pozbycia się wspomnień.

 Na tym polega wartość życia, że płaci się za nie nawet życiem.

 Czoło, oczy, oblicze często kłamią, ale słowo najczęściej.

 Ale jeśli nawet zginę, to przynajmniej będąc sobą, pomyślał Nik.

 Nie możemy czuć się odpowiedzialni za to,
czego nie jesteśmy w stanie zrobić.

 Kiedy żyjemy, ciągle możemy zmieniać, zmieniać siebie, zmieniać życie, zmieniać świat. To wielki, wspaniały dar, jesteśmy wolni. To nie znaczy, że nic nas nie ogranicza, o nie. Ale zawsze jest możliwość zmiany. Zawsze.

 Umieć żyć to: żyć lekko bez lekkomyślności, być wesołym bez swawoli, mieć odwagę bez brawury, zaufanie i radosną rezygnację.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.