Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z ...
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy
nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Ludzie w pewnych dziedzinach to banda skończonych śmieci.
Naprawdę żaden z nas nie ma nic do stracenia. Dzięki temu łatwiej przegrać.
Nie mamy pojęcia o zasobach tkwiących w nas in potentia, jeśli nie musimy z nich czerpać.
Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.
...uczoność bez rozsądku na mało się przyda.
Każdego dnia budzimy sie by walczyć o jutro, każdej nocy zasypiamy marząc o lepszej przyszłości.
O swoich zmartwieniach należy rozmawiać z innymi, wtedy stają się lżejsze.
Podstawową rzeczą w życiu człowieka, każdego, jest to, żeby trzymać się z daleka od prostaków. Rozumiesz?! To jest podstawowe zadanie człowieka. Jak najdalej od prostaków, bo szkoda życia na to. A po drugie, żeby być jak najdalej od ludzi, którzy nie mają poczucia humoru. Bo życie jest za krótkie i szkoda tego życia na banały. -Andrzej Zawada
(...) a jeśli kiedyś znika ktoś, kto nas zna, tracimy jakąś wersję samych siebie.
To moja obsesja. (...) A człowiek powinien płacić za swoje obsesje.