Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić ...
Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.
Nie mamy pojęcia o zasobach tkwiących w nas in potentia, jeśli nie musimy z nich czerpać.
Ponieważ tak mało o sobie wiedzieliśmy, dużo mówiliśmy, najczęściej nie o sobie.
Problem polega na tym, że nie da się uleczyć rany, której istnieniu się zaprzecza.
Cmentarze pełne są ludzi, którzy uważali się za niezastąpionych.
Małżeństwo to wzajemna zależność, a nie podwójna niezależność.
Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady.
Nie sięgaj po to, czego utrzymać nie zdołasz.
W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.
Żadna podróż po śmierci nie będzie taka ciekawa jak ta przez życie.
Cały dzień przypominał jazdę z palcem na przycisku szybkiego przewijania.