Niech życie moje zwie się: wieczna zmienność W wiecznej jedności ...

 To, kim naprawdę jesteś, nie zawsze odpowiada temu, im jesteś dla innych.

 Najbardziej w życiu boję się tego, że moje serce będzie kiedyś biło nad urodzinowym tortem tragicznie pełnym świeczek i wtedy pomyślę, że mój czas minął, a ja nic nie przeżyłam. Przecież tylko dla przeżyć warto żyć. I dla tego, aby móc je komuś potem opowiedzieć.

 Wybaczyła mu czekanie. Wiadomości, których nie wysyłał. Zdjęcia, których nigdy nie było. Życia, w których go szukała. Wybaczyła mu. Bo co innego można zrobić wobec kochanego człowieka, który nigdy nie miał odwagi, aby z Tobą być? Wybaczyła mu, bo on był jej wszystkim, a ona jego niczym...

 Tłum z płonących dzielnic, chcą przeżyć. Kto ich o to prosił?

 Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

 Kłamstwo jest wręcz odruchową reakcją ludzi.

 Złość jest z natury wieczna, dlatego nie ma nic do stracenia ani do zyskania.

 Wszystko w życiu jest tymczasowe więc jeśli coś idzie dobrze, trzeba się cieszyć bo nie będzie trwać wiecznie, a jeśli coś idzie źle, nie martw się to też nie będzie trwać w nieskończoność.

 Jest spora różnica pomiędzy poddaniem się, a podjęciem decyzji, że wreszcie masz dość. Nie przenoście gór dla tych, którzy nie podniosą dla was kamienia.

 Myślę, że może wszyscy upadamy.
Pytanie brzmi, czy potrafimy się później podnieść.