Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Ich sarkazm raniłby mnie, a moje zalęknienie nie pozwalałoby mi się bronić.

 [...] tragedia nie jest karą lecz wyzwaniem.

 Zemsta zawsze najlepiej smakuje na zimno.

 U naczelnych najważniejszy jest dotyk.

 Choćby zasięg tego, co człowiek na świecie dokonuje, był największy, jeżeli nie wywiązuje się z obowiązków wobec rodziców, to wszystko inne jest kalekie.

 To nie są czasy, w których można żyć. W tych czasach można tylko umrzeć.

 Spontaniczność trzeba ćwiczyć każdego dnia, bo inaczej się ją traci.

 Jak niewiele potrzeba, aby z ratownika stać się ratowanym.

 Jeżeli zwariowałem, nie mam nic przeciwko temu.

 Do jednych szczęście się śmieje, do innych szczerzy zęby.