Nie umiem odgrywać komedii ani przed sobą, ani przed innymi.

 Ja się nie zmieniłam, wciąż jestem taka sama, ale nie chodzę już tam, gdzie mnie nie chcą, nie dzwonię do tych, którzy nie odbierają, nie piszę do tych, którzy mi nie odpowiadają i odchodzę z miejsc, gdzie nie jestem mile widziana.

 Teraz to są tylko takie miłostki niskokaloryczne.

 Jeśli pozbawicie wasze serca umiłowania piękna, pozbawicie się całego piękna życia.

 Możesz ciągle kogoś tłumaczyć,
ciągle usprawiedliwiać, wybaczać.
Możesz przymykać oko na to, że
cię rani. Ale z czasem przychodzi
taki moment - jeden szczegół, który
sprawia, że już nie potrafisz. Coś
pęka, pojawia się złość, poczucie
żalu i krzywdy. Tak, przecież nigdy
nie liczyłaś na wzajemność, na
wdzięczność... A mimo wszystko
czujesz się zdradzona.

 Dzieci nie liczą czasu, toteż wystarcza im gona gruntowne obserwacje.

 Życie to sztuka, której nie nauczą cię w żadnej szkole. Wiele trzeba rozumieć, aby dostrzec to, co w nim piękne, wiele przeżyć, aby dostrzec to, co smutne. Myślę, że im człowiek starszy, tym więcej ceni sobie życie.

 Każdy ma jakiś resentyment.

 Największym autorem zajmujących historii jest życie.

 Każdy człowiek umiera, nie każdy naprawdę żyje.

 Życia nie należy brać zawsze tak śmiertelnie poważnie, inaczej nie jest godne tego, aby je przeżyć.