Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.

 Bo cóż doskonalszego jest od Nicości?

 Czasami człowiek nie wie, czego potrzebuje, a potem jest już za późno.

 Ludzie z lekkim bagażem przechodzą najlepiej przez życie.

 Problem polega na tym, że nie da się uleczyć rany, której istnieniu się zaprzecza.

 W muzealnej kawiarni mówi: - Muszę się odnaleźć. Jakbym zaczynała od zera.

 Nie są ważne dni, które znamy, ale te, które pamiętamy. Życie nie jest dniem, który przemija, lecz dniem, który nastaje.

 Z czegokolwiek zrobione są dusze, moja i jego są takie same.

 Dzień zakończył się kąpielą ze świeczkami,
ale to nie oznacza, że nie byłam wkurzona.

 Niektórzy ludzie nie są lojalni wobec Ciebie, tylko wobec własnych potrzeb związanych z Tobą.  Wraz ze zmianą ich potrzeb, zmienia się także ich lojalność.

 Poezja, podobnie jak życie, jest sama dla siebie usprawiedliwieniem.