(…) nie powinno tak być. Czy trzeba zapominać stare znajomości ...

 Ciemności boimy się tylko dlatego, że nie wiemy, co w niej jest.

 Jesteśmy pielgrzymami a nie osadnikami.

 Musisz sobie odpuścić. Możesz zachować nienawiść, miłość, a nawet gorycz,
ale musisz skończyć z samooskarżeniami.
To właśnie poczucie winy cię wyniszcza.

 Czy można kogoś porzucić i jednocześnie z nim być ?

 Nic nie starzeje się tak prędko jak szczęście.

 Między wnętrzem i zewnętrzem nie ma łączności. Szklane fasady odsyłają otoczeniu jego własny obraz. Są bardziej nieprzekraczalne niż jakikolwiek mur
z kamienia. Wszystko komunikuje,
ale spojrzenia nigdy się nie spotkają.

 Mam tyle historii do opowiedzenia. Niektórych z nich nawet już nie pamiętam.

 Jak jesteś miła to zazwyczaj dostaniesz po dupie, bo za miłą przecież nie można być. Ludzie zaraz Cię zjedzą.  Jak jesteś asertywna, to powiedzą, że jesteś suką.  Jak jesteś szczera, to połowa ludzkości Cię znienawidzi.  Jak prześpisz się z facetem to jesteś dziwką, a jak tego nie zrobisz to albo jesteś lesbijką, albo coś jest z Tobą nie tak.  Jak się do kogoś nie odzywasz, bo chwilowo potrzebujesz samotności , to oskarżają Cię, że masz kogoś w dupie i sypie się lawina pretensji i żali.  Jak wychodzisz poza ogólnie przyjęte schematy, to większość nazwie Cię hipokrytą. Jak nic nie mówisz, to zostaniesz mrukiem. Jak za dużo gadasz, to usłyszysz, że strzępisz językiem niepotrzebnie.  Jak zajmiesz się przede wszystkim swoim życiem, to jesteś egoistką.  Jak zadzwonisz do faceta, to się narzucasz, a jak nie zadzwonisz to usłyszysz, że o nim nie myślisz i go nie kochasz. Jak wiele rzeczy zrobisz dobrze, a raz jedną źle, to ludzie zazwyczaj dostrzegą tylko to co zrobiłaś źle.

 Nasze sny często przemawiają do nas za pomocą symboli.

 Czasami jedyne co powinieneś zrobić w danym momencie to odpuścić. Zrzucić zagradzający ciężar z serca. Powiedzieć szczere: "pierdolę to" i się tego trzymać.