Gdy ktoś przestaje mieć łazienkę, czyste łóżko i bieżącą wodę, ...

 Nienawiść jest słabością wyrosłą z rozpaczy i buntu. Ma ona niewielkie miejsce w sercu świata i ma ona krótkie życie.

 Powiedz mi, co jesz, a ja ci powiem, kim jesteś.

 To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".

 Jeśli raz zaakceptuje się szaleństwo, można się już od niego nie uwolnić.

 Słabość jest podwójnie słaba, gdy nachodzi człowieka po raz pierwszy.

 Życie nie powinno być stateczną wędrówką do grobu z myślą o dotarciu na miejsce w najładniejszym, jak najlepiej zakonserwowanym opakowaniu, lecz ma być jazdą bez trzymanki, która zużyje cię do cna, wyczerpie do ostatka - tak, abyś na końcu mógł z satysfakcją powiedzieć "Rany, ale to była przygoda!".

 Każdy z nas zasługuje na wielka przygodę. Przynajmniej jedną w życiu. Na moment, do którego można później wracać, mrucząc pod nosem: o tak, wtedy właśnie czułem, że żyję.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 Nienawidziłeś, a to stwarza więź równie silną, jakbyś kochał.