Człowiek jest jedyną na świecie istotą świadomą bliskości swej śmierci.

 Smutek jest zębatą istotą i powraca, kiedy tylko wypowie się szeptem jego imię.

 Sprawy życia i śmierci nigdy nie są łatwe.

 Jedyne życie, które ma sens, to życie towarzyskie.

 Kto żyje bez szaleństwa mniej jest rozsądny niż mniema.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Patrz w ciemność. Pierwotny grunt wszelkiego życia jest ciemny.

 Młodość jest solą ziemi w oku.

 Kiedy na końcu życia spojrzysz wstecz, zobaczysz, że bardziej od niepowodzeń bolały te momenty, kiedy nie spróbowałaś. Ból porażki jest przemijający, ból z niewykorzystanych szans trwa wiecznie.

 Nie są ważne dni, które znamy, ale te, które pamiętamy. Życie nie jest dniem, który przemija, lecz dniem, który nastaje.

 Moja ręka się nie podniesie. Mogę wam pokazać szramy na mojej duszy.