Wybaczenie to klucz do kajdan, w które zakute jest serce.

 Najpiękniejszy rodzaj szczęścia to ten, w którym czujesz, że wszystko jest tak, jak powinno. Nie chodzi o wielkie, niesamowite wydarzenia, które zmieniają Twoje życie o 180 stopni, tylko o spokój ducha, o zasypianie z poczuciem, że Twoje jutro jest bezpieczne, a wszystkie sprawy są poukładane.

 Zwycięstwa, którymi się z nikim nie dzielimy, wymagają od nas wielkiej kultury.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".

 Są godziny, które liczą się podwójnie,
i lata niewarte jednego dnia.

 Wszystko, co nas spotyka, zaczyna się w myślach, a dzięki czarom...

 Wszystko inne to świadome mity, błędne interpretacje i poważne omyłki datowania!

 Grunt nie przywiązywać się
do niczego. Do czego się
przywiążesz, to chciałbyś
zatrzymać. A zatrzymać w
życiu nie można nic.

 Myślałem, że najgorsze w życiu to być samotnym.
Tak nie jest. Najgorsze w życiu to być z ludźmi,
którzy sprawiają, że czujesz się samotny.