Życie – lepsze czy gorsze – zawsze jest piękne.

 Pozwól nocy kochana życiu nosa utrzeć.

 Błogosławieni ci, co nic nie mają do powiedzenia i trzymają język za zębami.

 Człowiek we własnym życiu gra zaledwie mały epizod.

 Człowiek, który nie spędza części swojego życia na odrobinę szaleństwa, jest skazany na życie pełne przymusu i wyścigu szczurów. Szalenie potrzebujemy tych kilku chwil wolności, kiedy możemy być sobą, bez kagańca na buzi, kiedy możemy zrobić coś impulsywnego i błędny, i cieszyć się życiem do pełna

 Życie to najdziwniejsze co może się nam zdarzyć. Kiedy już umiemy żyć, musimy umierać. Kiedy już umiemy kochać, musimy odchodzić. Kiedy już umiemy rozumieć, musimy zapominać.

 Najdłużej w pamięci pozostają chwile, których się nie planowało.

 Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.

 To dziwne, gdy ludzie, których tak dobrze znasz, okazują się kimś zupełnie innym.

 Wciąż wzrastamy i wciąż jesteśmy tacy mali.

 Życie jest jak gra w szachy, zmieniając pozycję jednej bierki, zmienia się cała plansza. Nigdy nie można przewidzieć wszystkich skutków naszych działań. Powinniśmy jednak zawsze pamiętać, że każda nasza decyzja wpływa na otaczający nas świat.