Wniosek: nasza przyszłość to jeszcze ciągle "jeśli", a nie "kiedy".

 Mowa madziarska nie była ludzka. Była ogniem, siarką i papryką.

 Życie jest trudne, pełne zranić i zawodów. Ale kiedy przestajemy być w stanie uczyć się od cierpienia, przestajemy rosnąć.

 "Czuję, że konam, choć z ran krew nie broczy.
Czemu ciągle oddycham, chociaż świat się dla mnie skończył?
Nie da mi ukojenia promyk słońca tego dnia.
Nie da mi ukojenia światło księżyca tej nocy."

 Korzenie wiedzy są gorzkie, za to owoc słodki.

 Młodość nie jest etapem życia, lecz stanem ducha.

 Jedno życie, a można je prowadzić na tak wiele sposobów.

 Człowiek rodzi się, kocha i umiera nie na próbę.

 Prędzej czy później wszystko samo się układa tak, jak miało się ułożyć

 Nie wolno zgadzać się na pełzanie, gdy czujemy potrzebę latania.

 Moje niezadowolenie z samego siebie graniczy z religią.