Zapomnisz, ja będę.

 Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się zdecydować czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć co trwa, a co przeminęło. I czasami ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.

 (...) ten, kto uratuje ci życie już na zawsze jest za ciebie odpowiedzialny.

 Odnieść w życiu sukces, kiedy rodzina wspiera i pomaga, to żaden powód do dumy.

 Każdy z nas będzie odpowiadał przed sądem wieczności za to,jak wypełnił swe bardzo ziemskie zadanie i powołanie.

 Powiadają, że lepsze zło znane niż nieznane.

 Nie mów nigdy, że wszystko stracone. Tylko to nam zostaje, co sprawiło, że człowieka warto pamiętać. Nie można pokonać starości, ale można z nią zawalczyć. Najważniejsze jest to, jaki człowiek zostawi po sobie ślad.

 ''Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy. To boli, jakbym miał w głowie potłuczone szkło. Jestem zmęczony tym, że nie zawsze mogłem pomóc. Zmęczony ciemnością. Czuję głównie ból. Jest go za dużo. Gdybym mógł z tym skończyć, zrobiłbym to. Ale nie mogę.''

 Nic, co ma wartość, nie przychodzi bez walki.

 Lekarstwem na przyzwyczajenie jest inne przyzwyczajenie.

 Są godziny, które liczą się podwójnie,
i lata niewarte jednego dnia.