
Dzieło sztuki, które jest po to, by je popsuć? Tak ...
Dzieło sztuki, które jest po to, by je popsuć? Tak jak moje życie, jak sądzę.
Człowiek jest wielkim nie tyle przez co posiada, ile przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym może podzielić się z innymi.
W człowieku dominuje pragnienie decydowania o sobie do końca.
Nawet nicość jest cząstką Czegoś.
Nie wypieram się swoich błędów, bo dzięki nim jestem tym, kim jestem.
Dwadzieścia lat od teraz będziesz bardziej rozczarowany rzeczami, których nie zrobiłeś, niż tymi, które zrobiłeś. Więc odrzuć cumy. Żegluj z dala od bezpiecznej przystani. Chwyć wiatr w żagle. Eksploruj. Marz. Odkrywaj.
Obojętność jest jak lód polarny na biegunach:zabija wszystko.
Życie zaczyna się po czterdziestce.
Ale ja nie jestem już tym dawnym mną –
czuję, że się zmieniłem.
Dwadzieścia lat później będziesz bardziej rozczarowany rzeczami, których nie zrobiłeś, niż tymi, które zrobiłeś. Więc odrzuć cumy. Opłyń bezpieczny port. Złap w swoje żagle wiatry. Zbadaj. Śnij. Odkrywaj.
Może byłam starsza od siebie samej?