Obserwowanie czyjejś głupoty to odwieczna, a przy tym bezpłatna rozrywka.

 (...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.

 Życie to nie jest czekanie, aż burza minie... To nauka jak tańczyć w deszczu.

 Ludzi nietrudno zrozumieć, jeśli się im bacznie przyglądamy.

 To nie jest libacja, Janusz. To jest integracja.

 Bogactwo pozbawia wrażliwości - jak wszelkie szczęście.

 (...) woda, tchórzostwo i żądza zawsze poszukują najniższego punktu.

 Szlag żeby trafił męki twórcze.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Przeczucia są nagłym skokiem duszy
w ów kosmiczny nurt życia, w głębi którego dzieje wszystkich ludzi splatają się w jedno. I można tam dojrzeć wszystko, gdyż wszystko
jest tam zapisane.

 Czasami zdarza się, że nie możemy przewidzieć wszystkiego, co może nam przynieść życie. Kiedy myślisz, że wszystko idzie dobrze, nagle coś Cię zaskakuje. Ale to właśnie ta nieprzewidywalność czyni życie tak pięknie.