I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Człowiek się nudzi, kiedy ma nudne życie.

 Życie jest za krótkie i nauczyło mnie, że nie warto marnować go na walkę o coś co nie jest tego warte.

 Jest przemyślność, a jednak budzi wstręt, i bywa głupi, który źle na mądrości wychodzi.

 Tylko ten, kto potrafi nad sobą panować, uczy się szacunku wobec samego siebie.

 Kto czuje się wzgardzony, chętnie sam przybiera pogardliwy wyraz twarzy.

 Rewolucja to odpust; rozgrzesza ze wszystkich zbrodni pozwalając na jeszcze większe.

 Nigdy nie należy składać obietnic, jeśli istnieje ryzyko, że nie będzie można ich spełnić.

 To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach wieczności.

 Bo co ci po duszy, jak nie będziesz miał ziemi.

 Nigdy nie wiesz, kiedy po raz ostatni widzisz kogoś. Nie wiesz o tym, że się kłócisz z kimś ostatni raz, kochasz ostatni raz albo po raz ostatni patrzysz w oczy tej osoby, dziękując Bogu za to, że ją zesłał dla Ciebie. Dopiero kiedy ten ktoś umiera, zaczynasz to wspominać dniem i nocą.