Żyjemy tak, jakby życie było karą. A przecież jest nagrodą.

 Stale przebywamy wśród ludzi, a tak naprawdę żyjemy i umieramy w samotności.

 Starzy wierzą we wszystko,dorośli we wszystko wątpią,młodzi wszystko wiedzą.

 Tylko biedni poznają sens życia; bogaci i ustawieni muszą się go domyślać.

 Żyjemy nie tak, jak chcemy, lecz tak, jak potrafimy.

 Cierpienie jest jak dźwięk dzwonka, który wzywa do modlitwy.

 Syte psy nienawidzą głodnego wilka.

 Człowiek zawsze stara się dopasować rzeczywistość
do wzorca, który zna i w którym wie, jak się poruszać.

 W życiu najważniejsze jest zrozumienie faktu,że głupcy także mają czasem rację.

 Człowieka omija w życiu zbyt wiele przyjemności, jeśli ciągle stara się tylko za wszelką cenę przestrzegać każdej zasady.

 Wie pan, bo miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma mocno za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami "Odchodzę!". Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.