Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi po śmierci.

 Był jasny zimny dzień kwietniowy i zegary biły trzynastą.

 Straszną jest rzeczą, kiedy dusza
zmęczy się życiem szybciej niż ciało.

 Wiele trzeba mocy, by umieć żyć wiedząc,jak bardzo życie i niesprawiedliwość są z sobą złączone.

 Życie powinno być jednym wielkim tantrycznym parkiem rozrywki.

 Trochę się zdenerwowałam, a trochę mi się zrobiło smutno. Zawsze mi jest smutno, kiedy się przekonuję, że oceniłam kogoś za wysoko.

 Pesymista? Ktoś, kto uważa,że wszyscy są tacy wredni jak on, i za to ich nienawidzi.

 Jak wszystko w życiu, morderstwo wymaga praktyki.

 Piękne istoty często są złośliwe.

 Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym.