Słuchanie innych jest trudną sztuką i mało kto to potrafi.

 Miał wrażenie, że przez dziurkę od klucza zagląda do piekła.

 Piękno jest tylko sumą świadomości naszych zboczeń.

 W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.

 Okazuje się jednak, że nie ma dnia, który można ofiarować tylko jednemu człowiekowi.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.

  Musimy się przyzwyczaić do tego, że przed najważniejszymi skrzyżowaniami naszego życia nie ma żadnych znaków ostrzegawczych.

 Umarł, a w oczach ma wciąż to samo ostatnie marzenie o śmierci.

 Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się.

 Gorzej głupca będzie poniżony, kto zbyt porywczo sądzi.

 Czy jest pragnienie bardziej żałosne - albo gorętsze - niż pragnienie drugiej szansy?