Wartość daru nie kryje się w jego cenie, lecz w ...

 Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka. Taka chwila, kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia Cię to przerażające poczucie bezsilności, które zżera Cię od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz.

 Wszystko tak szybko przemija i nim się spostrzeżemy, dobiliśmy już do kresu życia.

 Bezsenność z powodu bogactwa wyczerpuje ciało, a troska o nie oddala sen.

 Nikt nie ponosi odpowiedzialności za swoje myśli.

 Umarł, a w oczach ma wciąż to samo ostatnie marzenie o śmierci.

 Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.

 Nie ma rzeczy niemożliwych. Jest tylko to, co nam się wydaje niemożliwe. A wyobraźnia, jak wiadomo, nie zna granic.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 I umarła...

 Być idiotą w oczach kretyna, to przyjemność wysoko ceniona przez znawców.