(...), wzruszałem ramionami i powiadałem sobie .

 To nasze blizny czynią
nas tym, kim jesteśmy.

 Nie troszczcie się zbytnio o życie, co macie jeść, ani o ciało, czym macie się przyodziać.

 Patrzyłem na nie, a na mnie patrzyła śmierć.

 Niektórzy ludzie, pomyślał, stają się widoczni dopiero dzięki temu, że znikają.

 Bo przyjaciel to członek rodziny, którego sam sobie wybrałeś!

 Lepiej jest szukać pięknych słów,niźli zadawać śmierć.

 Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Miałem zamęt w głowie, ale nie w sercu. Powinienem był słuchać serca.

 Dobrze, że krwawiące ludzkie serce to tylko metafora, bo inaczej nasza planeta ociekałaby czerwienią.

 Małżeństwo jest mostem, który trzeba codziennie na nowo budować - najlepiej z obydwóch stron na raz.